Si no supiera que es eterno el ayer
Que el mañana efectivamente nunca llega a ser
No vería que el presente es interminable
Puesto que hoy no termina de acontecer
En otras palabras, el ayer se reanuda constantemente
Probá recordar y lo vas a ver de nuevo otro cada vez
Mientras que el mañana es... sin estar
Una constante dilación que desde el fondo del Tiempo
Siempre existió, sin llegarse hasta aquí jamás
A cada instante estuvo y estará siempre por venir
Un procrastinador serial que no acaba de pasar
En tanto el presente es contínuo, nada más atemporal
No vería que el presente es interminable
Puesto que hoy no termina de acontecer
En otras palabras, el ayer se reanuda constantemente
Probá recordar y lo vas a ver de nuevo otro cada vez
Mientras que el mañana es... sin estar
Una constante dilación que desde el fondo del Tiempo
Siempre existió, sin llegarse hasta aquí jamás
A cada instante estuvo y estará siempre por venir
Un procrastinador serial que no acaba de pasar
En tanto el presente es contínuo, nada más atemporal
Nos dejas un juego de palabras combinadas entre sí , presente , pasado y futuro.
ResponderEliminarConstantes medidas del tiempo que de algún modo se unen en un periodo de nuestras vidas.
Un abrazo, feliz tarde.
Siempre logras dejarme pensando cuando te leo, pero para los que viven en pasado, el presente ya no existe.
ResponderEliminarCariños y buena semana.
Kasioles
Unas muy buenas paradojas levantas en esta mirada...lo que fue y se revive, lo que será y sepa donde poder encontrar y si lo que se vive aquí ahora, parece lo único atinado...
ResponderEliminarUn abrazo.
Boa tarde e uma excelente quarta-feira, com muita paz e saúde. Só em respirar é a certeza que estamos vivos e devemos aproveitar, essa oportunidade todos os dias. Espero que você goste do Parque das Águas de Cambuquira.
ResponderEliminarTiemblo al leerte, querido amigo ... deberías publicaer estos textos en las escuelas de cualquier edad.
ResponderEliminarUn fuerte abrazo.
Hola Poeta! Llego tarde a mis visitas. Resulta que tuve un accidente automovilístico y mi brazo quedó inmovilizado. Todavía tengo algunas dificultades para escribir.
ResponderEliminarPero estaba deseando llegar hasta aquí... porque leerte es siempre una dulce fascinación!
Muy bello tu poema Carlos!
Abrazo agradecido.
En el relativo "constructo" del tiempo, se han marcado pautas de intervalos, segundos,minutos,horas,días etc...marcando un pasado y un futuro que se han convertido casi en objetivos, será por eso que a veces nos resulta tan denso el presente,porque siempre estamos a un paso más del "tiempo real".
ResponderEliminarInteresantísimo el planteo de este bellísimo poema filosófico,donde no perdés el hilo ni la fluidez de lo que querés decir con tu preciosa forma de construir estas realidades.
Un beso admirado!
Carlos, el tema del tiempo nos fascina a los dos y siempre encontramos una ocasión para "descifrarlo y desenmascararlo", amigo...En este presente continuo que vivimos, se va revelando cada instante con su propio misterio y su propia magia y ello es tremendamente atrayente e inspirador, porque todo cambia, se renueva y comienza constantemente...!!
ResponderEliminarMi abrazo agradecido, amigo poeta.
Magnífico como siempre Carlos. Ayer, mañana y hoy, que es una prolongación del ayer que nunca olvidamos por millones de motivos y lo vamos alargando de tal manera, que no tiene fin esperando poner el punto final, en ese mañana que no sabemos si llegará.
ResponderEliminarComo siempre, me voy aplaudiendo y pensando, porque siempre me salgo de tu espacio, poco convencida de saber si he expresado lo que he sentido.
Besicos muchos.
Muy cierto, Profundo poema. Te mando un beso.
ResponderEliminarTotalmente cierto , mi querido CARLOS! únicamente existe el presente , este instante en el q te estoy escribiendo q es la continuación del.ibdtsnte anterior en el q te leía porque el futuro no existe hasta q no lo vivimos y entonces deja de serlo
ResponderEliminarpara ser otra vez presente...enhorabuena filósofo poeta! otro poema entrañablemente existencial de los tuyos! Un beso hasta vos!
Coincido completamente.
ResponderEliminarEl presente es lo que pisamos y sentimos. Así de real.
Abrazos.
Osservazioni sul valore del tempo, che a seconda delle nostre esigenze, assume un'essenza diversa.
ResponderEliminarUn caro saluto Carlos
La naturaleza del tiempo desde muestra percepción mi querido Amigo, Poeta, filosofo, solemos verla como algo muy lineal, quizas rigido, en tu poema o prosa poetica, increiblemente reflexiva, consigues hacer ese guiro para qu se sienta, mas fluido reompiendo los ciclos, siempre me gusta tu poesía tremendamente reflesiva y a la vez tan amena, como ese juego de pensamientos que atare al razonamiento.
ResponderEliminarY creo que si, que quizas al final, solo el presente es real, aunque tampoco es algo fijo ni completamente atrapable, siempre acaba escapandose.
Desde este presente que se me marcha, un abarazo sentido para que lo recibas en un fururo cercano.
Ese pasado que en su conjunto es interminable porque cada día pasa a formar parte de él. Cada minuto del efímero presente es ya pasado y en qué medida configura el futuro, no lo sé. Me preguntaba por qué te interesa u obsesiona tanto el tiempo en todas sus vertientes. Besos y buen fin de semana.
ResponderEliminarDevoramos presente y lo vamos convirtiendo en pasado... visto así, es casi aterrador. Una enorme responsabilidad de la que no podemos escapar.
ResponderEliminarSaludos
Hola Carlos. Una vez más, ante tu fascinación por develar misterios del tiempo, nos dejas profundas reflexiones.
ResponderEliminarMe quedo con "el presente es continuo" y sostengo que la mejor manera es vivir el día a día.
Es decir, vivir el "hoy"
El pasado, ya fue y el mañana...llegará indefectiblemente y será el nuevo presente.
Abrazo soleado y otoñal en este momento
Memória e tempo: conceitos que se tocam. Por isso dizemos que o passado nunca passa e de tempos a tempo regressa para reclamar o nosso entendimento, Gosto de poemas que me obrigam a pensar, o que acontece quase sempre com os seus, meu Amigo Carlos.
ResponderEliminarUm beijo.
No anhelo otra cosa que el mañana mientras dejo que el hoy se transforme en ayer, permanentemente...
ResponderEliminarSaludos,
J.
Es excelente tu reflexión, donde el presente siempre es ese micro segundo donde decidimos el ayer y recibimos el mañana; o sea, el presente, digo yo, debe de ser una especie de limbo donde nadie sabe donde está, y donde dice la iglesia que allí vamos si morimos antes de tener uso de razón...lo mismo que yo estoy perdiendo con tamaña galimatía.
ResponderEliminarUn fuerte abrazo, amigo Carlos.
Sua reflexão leva - me à minha ancestralidade.
ResponderEliminarTocando ao de leve no meu presente e adormecendo meus sonhos num futuro próximo!
Um beijinho, Carlos!
💓💕💖Megy Maia
Un extraordinario juego de palabras que conducen a una seria y profunda reflexión, maestro Perrotti.
ResponderEliminarSiempre me sorprendes.
Un fuerte abrazo.